فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

سایت رسمی فدراسیون فوتبال؛ احسان محمدی- برای پسرهای نوجوانی که خودشان را آماده می‌کنند تا در جام جهانی بازی کنند، بدرخشند، نام‌شان در تالار افتخارات فوتبال حک شود و ما را به آینده فوتبال در ایران امیدوار کنند، چه می‌شود نوشت که سزاوارانه باشد.

این تیم یک ملت است که می‌خواهد نگرانی از آینده را به فراموش بسپارد، دلش قرص شود که برخلاف نقدها که «فوتبال ایران پدیده ندارد» و «اگر این نسل طلایی تیم ملی بزرگسالان بازنشسته شود جایگزین ندارند» مطمئن شود که این بیشه بدون شیر نمی‌ماند.

تیم ملی نوجوانان بعد از صعودی هیجان‌انگیز از دور مقدماتی به ویژه درخششی کم مانند مقابل تیم ملی نوجوانان کره‌جنوبی حالا قصد دارد برابر برزیل، انگلستان و نیوکالدونیا بدرخشد. این فرصتی برای ارشیا شکوری، محمد حسین شریفی، سمیر حبوباتی، حسام نفری، علیرضا همایی‌فرد، ابوالفضل زمانی و رضا غندی‌پور، اسماعیل قلی‌زاده، امیرمحمد رزاقی‌نیا، علیرضا شریفی، یعقوب براجعه، محمد عسکری، ابوالفضل موری، ماهان صادقی، آرمین عباسی، نیمار اندرز، عرفان درویش‌عالی، کسری طاهری، علی حسنی، ضرغام سعداوی و ابوالفضل ذلیخایی است تا برای ایران سربازی کنند.

حسین عبدی و کادر فنی با دانش تیم، اردوهای متوالی و طولانی را برگزار کردند، در برف سنگین زمستان سال گذشته، در تابستان گرم و داغی که پشت سر گذاشتیم، فشرده، پر اشتیاق و در نهایت نظم و انضباط تیمی در داخل و خارج از کشور تمرین کردند، مسابقه دادند، فدراسیون فوتبال تمام تلاشش را کرد تا تیم در آرامش تنها روی پیشرفت فنی تمرکز کند و کمیته جوانان هم تمام توان خود را گذاشت که یوزهای جوان با دغدغه کمتری مقابل حریفان قرار گیرند.

شاید برای نخستین‌بار بود که مراسم بدرقه یک تیم ملی نوجوانان اینطور پر و پیمان برگزار می‌شد. حضور مربیان بزرگ و ستاره‌های نام‌آشنای فوتبال ایران چون امیر قلعه‌نویی، یحیی گل‌محمدی، میرشاد ماجدی، مجتبی محرمی، محمدرضا مهدوی و ... در کنار شمار پرتعداد مدیران فدراسیون فوتبال به احترام تیمی بود که سرمایه آینده به شمار می‌آید.

آنها در گروه دشواری قرار گرفته‌اند، کادر فنی و بازیکنان به خوبی اهمیت چنین مسابقاتی را می‌دانند، اطلاع دارند که روی سکوها استعدادیاب‌هایی هست که پی الماس می‌گردند، خبر دارند که در این ماه‌های طولانی خانواده‌هایشان تا چه اندازه دلشان را به ساق آنها گره زده‌اند و حالا هم از راه دور، از ایران تا اندونزی دعایشان را بدرقه راه آنها کرده‌اند، این نسل خبر دارد که نتایج‌شان بخشی از تاریخ فوتبال این سرزمین می‌شود اما قرار نیست بار سنگین و فشار هولناکی را روی شانه‌های نوجوانشان حس کنند.

یوزهای نوجوان فوتبال ایران!

با تمام وجود بازی کنید، از تجربه کردن دقیقه‌هایی که تکرار نمی‌شوند لذت ببرید، ایمان داشته باشید که تنها نیستید، شما تیم مردمی هستید که روزهای دشوار را تاب آورده اند، برزیل و انگلیس رقیبان بزرگ و قابل احترامی هستند اما شما هم پسران مردان و زنانی هستید که بارها با گذر از پیچ و خم‌های رنج‎‌آور تاریخ، جهان را به احترام وادار کرده‌اند. «تا پای جان، برای ایران» بدوید، تلاش کنید و جایی برای افسوس‌های بعد از بازی نگذارید ... فارغ از هر نتیجه‌ای ایران به شما افتخار می‌کند.

دست خدا و دعای همه ما پشت و پناهتان.